تماشا کنید| سالهای نزدیک درد
در این نوشتار تصاویری ناب از سالهای نزدیک درد – فلسطین سال ۱۹۴۰ میلادی – را خواهید دید. در این سال‌ها هنوز فلسطین تحت حاکمیت انگلستان بود و به نام فلسطین شناخته می‌شد. هفت سال بعد از این تاریخ غده سرطانی به نام اسرائیل پا به عرصه وجود گذاشت. پس از مشاهده ویدیو می‌توانید گزیده‌ای مختصر از دوران حاکمیت انگلستان بخوانید.
فلسطین تحت سرپرستی بریتانیا (به انگلیسی: Mandatory Palestine) یک نهاد ژئوپلیتیک بود که در سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۸ در منطقه فلسطین و به عنوان بخشی از تقسیم‌بندی امپراتوری عثمانی پس از جنگ جهانی اول و به سرپرستی امپراتوری بریتانیا تشکیل شد.
در جریان جنگ جهانی اول، نیروهای اعزامی مصری تحت فرمان انگلیسیها، موفق شدند ترک‌ها را از شام بیرون کنند. البته در آن ایام اعراب علیه عثمانی در حال شورش کرده بودند. بریتانیا با مکاتبات مک ماهون-حسین موافقت کرد و اعلام کرد استقلال اعراب را به شرطی که ضد عثمانی‌ها قیام کنند، ارج می‌نهد. اما دو طرف تفسیر متفاوتی از توافق داشتند و در نهایت بریتانیا و فرانسه، کل منطقه را طبق توافق‌نامه سایکس–پیکو بین خود تقسیم کردند که این برای اعراب به منزلهٔ خیانت بود. مشکل دیگری که قضیه را از این نیز پیچیده‌تر می‌کرد، بیانیه بالفور بود که به یهودی‌ها قول می‌داد که بریتانیا از آنان برای فراهم کردن خانه‌ای ملی برای خود پشتیبانی کند.
بعد از پایان جنگ جهانی اول
بریتانیا و فرانسه یک منطقه مشترک به نام «حکومت منطقه اشغالی دشمن» را به وجود آوردند که در واقع همان سوریه عثمانی بود. بریتانیایی‌ها به وسیله سرپرستی‌ای که در سال ۱۹۲۲ از جامعه ملل بدست آورده بودند، برای ادامه کنترل بر منطقه توجیه داشتند. موضوع اصلی سرپرستی بریتانیا که از جانب جامعه ملل ارائه شد، ادارهٔ بخش‌های از کارافتاده امپراطوری عثمانی بود. البته تا زمانی که مردم آن منطقه بتوانند روی پای خودشان بایستند.
اداره سرپرستی مدنی، با موافقت جامعه ملل در سال ۱۹۲۳ و زیر نظر بریتانیا یک قرارداد رسمی شد. این شامل دو منطقه می‌شد. یکی غرب رود اردن یا فلسطین که مستقیماً توسط بریتانیا اداره می‌شد. دیگری آنکه در شرق رود اردن که فرااردن نام داشت و امروزه به عنوان اردن شناخته می‌شود. حکومتی شبه خودمختار که توسط خاندان هاشمی اهل حجاز اداره می‌شد و سرانجام در سال ۱۹۴۶ به استقلال رسید.
در دوره قیمومت بریتانیا منطقه شاهد دو جنبش بزرگ ملی گرایانه یکی میان یهویان و دیگری میان اعراب بود. رقابت بر سر منافع ملی بین اعراب و یهودی‌ها و علیه نیروهای اجرایی بریتانیا به انقلاب اعراب در بین سالهای ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ و همچنین جنگ داخلی فلسطین از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۸ منجر شد. تأثیرات جنگ داخلی و جنگ اعراب با اسرائیل در سال ۱۹۴۸ منجر به قرارداد آتش‌بس و بخش‌بندی منطقهٔ تحت سرپرستی سابق به سه بخش جدید شد. یکی اسرائیل – برای اکثریت یهود – و دیگری نوار غزه تحت حکومت دولتی تمام فلسطینی و سرانجام کرانه باختری رود اردن برای پادشاهی اردن.
مشاهده کنید| رحمت الهی در ملکوت
